Selamat Pagi - Goedemorgen

Wauw, wat gaat de tijd snel. Woensdag zijn we alweer bijna twee weken weg uit Nederland. Sinds die tijd hebben we al een hoop gedaan, geleerd en meegemaakt hier in Bali.

Ik probeer het kort te houden, maar dat is erg moeilijk omdat we de eerste dagen natuurlijk veel nieuwe indrukken hebben opgedaan.

De vlucht ging goed. Alhoewel ik er natuurlijk erg tegenop zag, is het me allemaal meegevallen en waren we snel bijna aan de andere kant van de wereld. Op het vliegveld in Denpasar (+-19.30)stonden onze chauffeurs Wayan (man) en Wayan (vrouw) ons al op te wachten(Ja, het is nog al een dingetje met die namen hier). Ze brachten ons naar ons eerste verblijf in Bedulu. Hier stonden Antoinnette en Annemijn & Nina ons al op te wachten. Antoinette is ons contactpersoon/begeleider tijdens onze tijd in Bali. We hebben de eerste twee dagen in Bedulu doorgebracht en samen met Antoinette de omgeving en cultuur verkend. Ook heeft ze ons een kleine workshop gegeven over het 'werken' op een learning center.

Ik kon de eerste nacht goed slapen en leek geen last te hebben van een jetlag. Toen ik wakker werd, stond ik gelijk op (ja echt, pap en mam). We hadden de omgeving alleen nog maar in het donker gezien en ik kon niet wachten om het 'echt' te kunnen zien. Zo veel groen, bomen, planten en bloemen. Erg mooi. De cultuur is heel erg anders dan bij ons. Beleefdheid staat hier bovenaan. Iedereen lacht vriendelijk. Als er iets fout gaat of iemand doet iets fout, dan wordt dit weg gelachen. Mensen zijn bang voor gezichtsverlies. Het was dan ook even wennen dat je eigenlijk geen nee kan zeggen tegen iets. Maybe next time en vriendelijk lachen is het beste alternatief.

Na deze eerste dagen gingen we 25-04 naar Seraya, ons thuis voor de komende twee maanden. Het was een rit van 79 km in ongeveer drie uur. Berg op & berg af, smalle wegen, gaten in de wegen, scooters, dieren, kinderen die naar school lopen, de zee. Alles zijn we tegen gekomen. Het is echt een drukte van jewelste en veel verkeersregels lijken er niet te zijn. Er is een regel die vaak wordt toegepast: Even toeteren als je iemand wil inhalen of als er een gevaarlijk kruispunt of bocht aan komt. Dus, het was een heftige rit, maar zeker ook heel mooi en ik heb me eigenlijk niet onveilig gevoeld. De beleefdheid van de mensen in het dagelijks leven, zie je op de weg weer terug. Iedereen houdt rekening met elkaar. Het laatste stukje in Seraya zelf was het ergste. Ze hebben wel een asfalt weg, maar deze is zo slecht. Er zitten echt overal gaten.

Eenmaal aangekomen stond de familie al op ons te wachten en werden we onthaald met warme thee (precies wat we nodig hadden in de hitte) en popcorn. Hierna zijn we even naar de zee gelopen met de eigenaar. Dit is zo'n honderd meter van ons verblijf af. Hier stond een lekker windje en we wisten al gelijk dat we hier veel te vinden zouden zijn.
De familie is erg lief. Het gezin bestaat uit Wayan (Barata) en Wayan (Mimi), de ouders; Nyoman, de dochter en Madé, de zoon. Hun huis, het guest house en het learning center staan allemaal op één terrein. Marijne en ik slapen de eerste tijd bij hun in huis. Tot het nieuwe guest house af is. Dit gaat al erg snel. Ik verwacht dat het binnen twee weken ofzo wel klaar is. Bente en Odyle slapen in het guest house, samen met een ander Deense vrijwilligster, Carina. Carina is erg leuk en ze maakt ons een beetje wegwijs hier. Handig! We hebben alleen maar koud water om mee te douchen, dus dat is wel even wennen.
Na het acclimatiseren de eerste dag, zijn we de tweede dag met scooters op pad gegaan naar White Sand Beach. Zelf op de scooters en ja op de bumpy roads. Het is ongeveer 45 minuten rijden. Het ging goed en het was echt heel leuk. Lekker toeteren bij elke bocht. Iedereen keek ons aan. Vijf van die blonde blanke lange mensen op de scooter. Dat vonden ze grappig. We zijn wat gaan drinken bij dit strand. Opeens ging het heeeeeeeeel hard regenen en na twee uur was het nog niet gestopt. Dus, wij door de stromende regen in onze regenponchos naar huis gescooterd. De familie stond ons al ongerust op te wachten.

27-04/01-05 was onze eerste lesweegk. De dagen door de weeks zien er allemaal ongeveer hetzelfde uit. Rond half 8, 8 uur wordt je wakker. Van twee tot vier moeten we lesgeven. De rest van de dag kunnen we doen waar we zin in hebben. Zwemmen, op de scooter ergens heen, chillen etc. De eerste dagen waren natuurlijk spannend, maar de kinderen zijn zo enthousiast en willen erg graag leren. Ze zien ons ook echt een beetje als vrienden en willen graag met de volunteers rondhangen. De kinderen van groep A+B zijn rond de 6 tot 13 jaar en hebben nog echt basis niveau, maar zijn zo schattig. De kinderen van groep C+D zijn rond de 14 tot 19 jaar en kunnen al best goed Engels. Ze zijn ook erg nieuwsgierig naar ons en ons leven in Nederland. Wanneer we de kinderen tegenkomen in het dorp of bij het strand roepen ze onze namen en komen ze enthousiast aangerend. Ik kijk ernaar uit om de kinderen beter te leren kennen en ze dingen te leren.

In het weekend kunnen we alles doen wat we willen. Afgelopen weekend wouden we graag naar Padangbai om lekker bij strandtentjes te zitten en aan het strand te liggen. Helaas werd ik ziek. Donderdag middag begon het, de welbekende Bali Belly. De details bespaar ik jullie. Het werd steeds erger, dus daarom ben ik, na veel Balinese beterschaps drankjes en juices, naar de dokter gegaan. Hier heb ik antibiotica en nog wat andere pillen gekregen. Nu (maandag) is het zo goed als over. Ik voel me weer goed, gelukkig! Vandaag start dus ook een nieuwe lesweek. Deze week ga ik, samen met Odyle, lesgeven aan groep B. Ik ben benieuwd.

Gister zijn we met de familie meegeweest naar een ceremonie om een nieuwe tempel en fullmoon te eren. Het was echt een unieke ervaring. Gek, maar mooi om mee te maken. Allemaal mensen aan het dansen en zingen.

Dit weekend staat de stad Kuta op de planning. We gaan hier samen met Annemijn en Nina in een luxe villa overnachten via Airbnb. Ik heb er zin in!

Ik ga proberen wat foto's te plaatsen. Het internet hier is niet erg sterk, dus ik hoop dat het lukt.

Tot snel!